hotsprings en canopy

Daar ben ik weer. raften was dus goed bevallen, daarna met de auto naar la ceiba geweest kijken of daar een mooi strand was, maar dat viel vies tegen hoge golven en smerige stranden dus maar weer wat gegeten en terug naar de lodge, maar hebben eerst even wat drankjes gekocht en zijn toen wat verder de berg opgereden en naar de rivier gelopen daar gezellig op een steen met een prachtig uitzicht gewacht tot het donker was. (Romantisch ben ik he?) toen weer lekker geslapen. de volgende dag zijn we naar sambo creek gereden ongeveer een uurtje rijden het laatste stuk was natuurlijk weer een drama weg met stenen als olifanten dus ons autotje heeft het weer zwaar te verduren gehad. daar aangekomen zijn we eerst naar de hotsprings geweest, geweldig daar allemaal terminale baden van allemaal verschillende temperaturen en prachtige watervallen van kokendheet water graadje of 100. en als je dan helemaal naar boven ging daar was de bron een groot gat waar kokend water uitkomt 200 graden volgens dat mannetje heel veel stoom en bloedje heet maar heel bijzonder om te zien hebben daar heerlijk gerelaxed en kregen er ook nog een lekkere massage bij van 2 jonge deernes (niet dat dat mij wat doet hoor) nou daarna zouden we gaan ziplijnen door de jungle alleen goot het van de regen, maar ja wij zijn bikkels dus toch maar gewoon doen, we waren helemaal doorweekt maar wat was dat gaaf! 18 ziplijnen en de langste was een km lang over de watervallen en door de toppen van de bomen en doordat het zo regende gingen die dingen nog veel sneller dan normaal maar dat vonden wij alleen maar leuker natuurlijk dus zeer geslaagd. daarna nog ff lekker in de warme badjes en toen weer naar de auto was stukje lopen dus weer zeiknat, nou ja alles maar uitgetrokken en achter het stuur. we hebben toch geblindeerde ramen en ach ja wie kent je kont hier in het rond. Bij de lodge aangekomen bleek er een hele groep sloveenen neergestreken en die lusten ook wel een borreltje dus werd ook nog wel een gezellig avondje zijn redelijk bijtijds naar bed gegaan want de volgende morgen moesten we weer rijden naar san pedro sula om de auto in te leveren en een bus te regelen voor naar nicaragua. volgende morgen aan het ontbijt ziet maria ineens een toekan in een boom zitten vlak bij ons dus ik schreeuw pak mijn camera maria snel van de kamer gepakt bleken er 5 te zitten super mooie fotos van kunnen maken en toen kwamen ze nog overvliegen ook wat een geweldige beesten!dus de dag heel goed begonnen. Nou op weer in de auto maar dat rijden hier is ook een belevenis op zich om de paar km staan zo in eens pionnetjes op de weg en daar staan dan tot de tanden toe bewapende polities bij met shotguns en ak 47 en die pikken er zo af en toe een auto tussenuit die moet stoppen waarom ben ik nog steeds niet achter maar ja ze doen het wel. en nou hebben wij gelukkig getint glas maar als je vlakbij bent en ze zien een stukje blanke huid dan is het ALTO dus ben bijna iedere keer de sjaak. nou raampje zak en dan vragen ze licencio dus geef ik mijn rijbewijs. zitten ze eerst een minuutje heel stoer naar te kijken en dan gaan ze steeds dommer kijken en zeggen ze no licencio dus ik in mijn beste steenkolen urkers proberen uit te leggen dat het toch echt mijn rijbewijs is en niet mijn id kaart en maar roepen hollanda hollanda! dan snappen ze er helemaal niks meer van en mag je doorrijden er kan hier namelijk bijna niemand engels, laat staan nederlands of urkers.. nou dan wat je allemaal tegenkomt onderweg dat is echt absurt. jonge mannen met hun kukebessien op de stang die ook nog een zootje kippen onder haar oksels klemt,,, mannen met pijpen van een metertje of 15 op hun schouder ballanseren op het fietsje,, een fiets met een komplete palmboom achterop,, paard en wagen,, grote amerikaanse trucks,, zootje koeien,, hele gezinnetjes op een brommertje, en ga zo maar door te veel om op te noemen dus je moet steeds goed bij de les zijn zitten ook vaak grote gaten in de weg dus uitkijken geblazen, maar je verveelt je dus niet tijdens het rijden. op een gegeven moment zegt google dat we af moeten slaan, maar weet zeker dat dat op de heenweg niet moest nou ja google maar gehoorzamen. komen we weer op zo een kolere weg en we raakten steeds meer in de middle of nowhere ik al flink aan het sputteren maar na nog wat afslagen zaten we in 1 keer weer op de grote weg en 10 minuten later waren we bij het ticketcenter van tica bus, maaaaarrrr... bus vol!!! kon pas over 2 dagen weer ik kon dat mannetje wel wurgen en probeerde uit te leggen dat wij toch echt in die bus van morgen moesten, maar tevergeefs. ik zag onszelf al 2 dagen in san pedro sula zitten. an de raaand was ik. maar maria zegt kom we gaan verder kijken al moeten we op een olifant. dus verder kijken maar tica is de enige die naar nicaragua gaat dus besloten we om eerst naar tegucigalpa (probeer dat maar eens uit te spreken) te gaan dit ligt dicht bij de grens en van daaruit kun je dan met busjes de grens over na ongeveer 10 van die buswinkeltjes waar ik iedere keer uitlegde dat we naar tegucigalpa wilden had ik inmiddels een dubbele knoop in mijn tong.. toen kwamen we bij hedman bus daar was een jongen en die sprak engels!! en die heeft ons super goed geholpen duizendmaal dank... dus tickets geboekt en morgen hop hop hop richting de grens . hoop dat alles goed mag gaan... mensen adios en tot de volgende