ALLES ANDERS!

Dag lieve volgers, allereerst bedankt voor alle leuke reacties.
De volgende morgen om 11 uur een taxi geregeld naar cebu city, we waren nog niet koud onderweg en maria gooit een komplete beker mangoshake over mij heen.
Die had ze voor de handigheid maar op een backpack gezet in een rijdende taxi over een hobbelweggetje, ik en de taxi er helemaal onder.
Gevraagd of de taxi wilde stoppen en met shirtjes enz. De zaak zo goed mogelijk opgeruimd. Het is dat ik zo groot van haar hou anders had ze billekoek gehad.
Het verkeer was een chaos dus 2 uur over gedaan. (Normaal een uurtje is maar 12 km.) Aangekomen bij een mooi hotelletje in een drukke stad bleken we een leuke kamer met balkon en een zwembadje te hebben, dus prima zo.
We zijn direct op zoek gegaan naar een grote shopping mall omdat we nog wat speelgoed voor het kinder tehuis en snoep enz. Moesten kopen.
Gelukkig waren we hier een aantal jaren geleden al geweest dus we hadden een klein beetje bekendigheid.
Alles geregeld en ons toen opgeknapt want we gaan vanavond uit eten met fokke tjeerd hoekstra. Dit is een urker die in de filipijnen woont, en we hadden contakt met elkaar gezocht.
Bij hem in het hotel een heerlijk buffet gehad en een super gezellige avond , leuke gesprekken gehad en een vriend erbij!
Bijtijds weer naar het hotel, want morgen is de grote dag!!!

S'nachts toch nog redelijk goed geslapen, om 7:30 is maria naar een bakkerij gegaan om een taart te laten maken voor de verzorgers van het tehuis, die halen we dan op als we die kant op gaan. Onze nette kleren aangetrokken en een taxi richting het rscc (kindertehuis) genomen, onderweg de taart opgehaald en die was prachtig geworden.
we zijn toch best wat zenuwachtig en kijken elkaar steeds een beetje dom en lachend aan, is voor ons ook de eerste keer en je weet totaal niet wat je te wachten staat.
Na ja we zien het wel en hopen dat het allemaal goed gaat.
Aangekomen bij het rscc door de poort naar binnen en het tehuis in, we moesten naar boven en een vrouw begroette ons en zei dat we in een kantoortje moesten gaan zitten en dat ze chris op gingen halen. Nou daar zaten we dan en ons jongetje kon ieder moment komen, we hadden nooit gedacht dat dat zo snel zou gaan. Misschien eerst een praatje of zo maar nee direct pats boem.
Een minuutje of 10 later komt er een verzorger naar boven met ons jongetje op haar arm, ik zag het als eerste en zeg mari mari! Daar is ie! Wij direct dat kamertje uit en naar hem toe.
Je weet ook niet precies wat je moet doen dus een beetje lachen en praten tegen hem, en hij keek ons maar een beetje vreemd aan zo van wat zijn dat voor 2 rare wezens die mij aangapen of ik een aapje ben.
Dus ik aan die vrouw gevraagd of we het kantoortje in konden, en daar werdt hij tussen ons ingezet.
We hadden speeltjes meegenomen en begonnen met hem te spelen, dit vond hij gelukkig leuk en na een kwartiertje zette ik hem op mijn schoot. Dit vond hij gelukkig geen probleem en even later ook bij maria op schoot. Iedereen ging zachtjes aan de ruimte uit en op een gegeven moment zat alleen moeder overste er nog. En die ging na een uurtje ook weg. Toen hebben we heerlijk met hem gespeelt en moesten we zelfs zo af en toe al schelden, want het is een druktemakertje en hij houd van met dingen gooien en op dingen slaan. Dus ogen in je nek.
Na een uurtje kwam moeder overste weer terug en zei dat ze een afspraak met de arts en met het overheidskantoor had gemaakt en dat we hem dan direct mee mochten nemen. Ze zei dat ze zag hoeveel we van hem houden en dat het wel goed zat.
We wisten niet wat we hoorden!!! Normaal staat hier 2 tot 3 dagen voor en wij gaan alles in 1 dag regelen. ONGELOOFLIJK !HOERA!! Dus de taart erbij gehaald en met zijn allen taart eten. Gevraagd of we zijn bedje en speelruimte nog even mochten zien en foto's maken, toen heeft hij nog even lekker gedanst in zijn vertrouwde speelruimte en hebben we nog informatie van zijn verzorgers gekregen.
Toen met zijn allen in de taxi, onze chris bij mij op schoot en na een kwartiertje lag hij heerlijk te slapen in mijn armen. Wat kan dat een geluksgevoel geven!
Aangekomen bij het ziekenhuis is chris onderzocht door een arts en heeft zij een brief gemaakt waar in staat dat hij mag vliegen.
Nog wat recepten voor bij de apotheek want chris heeft astma en bronchites, toen weer in de taxi (waar hij niet van houd) en naar overheids gebouw.
Daar hadden we onze handen vol aan hem want meneer was wakker en wilde alles wel slopen. Dit was zo'n kantoor met allemaal bureautjes aan elkaar en nergens geen ruimte, en wij werden daar in een hoekje geplaatst terwijl de mensen van het rscc alles regelden. Nou zie dan een kind van 1,5 die zo snel is als water maar eens stil te houden ha ha.
Toen dat ook achter het gat was naar buiten. En daar stonden we dan, Maria,ik en..... een kind. Dit is zo onwerkelijk en zo gaaf tegelijk, dat kun je eigenlijk niet onder woorden brengen.
Een taxi aangehouden en eerst maar naar het hotel, maar we moesten ook nog naar de winkel want er moesten luiers, doekjes, medicijnen,voeding, enz. Gehaald worden want wij hadden er nooit op gerekend dat die schat direct mee mocht.
Toen maar besloten dat maria dat ging doen want chris zit zo ongeveer met klitterband aan mij vast geplakt.
Je moet weten ik laat maria nooit in een apenland alleen de straat op maar ja nood breekt wet.
Een uurtje later was ze terug met alle benodigdheden en had ze direct wat pizza's voor ons meegenomen. Daar waren we ook aan toe want op een stukje taart na die dag niks gegeten.
Die kleine was druk bezig met de hotelkamer te slopen en heeft nergens last van. Iedereen even gebeld want de familie en vrienden zijn vreselijk nieuwsgierig naar ons jongetje. Maar na een uur bellen werd onze jongen zo druk van het iedere keer moeten lachen en vreemde gezichten zien dat we besloten om de telefoons uit te doen en hem wat rustiger laten worden.
We hebben toen een bed voor hem gefabriceerd. Matras op de grond, aan de ene kant zijn bed er tegen aan en de andere kant de pui, zodat hij niet kan vallen. Toen een lekkere fles voor hem klaar gemaakt en die op bed leeg laten drinken, maria is naast hem gaan liggen en na 3 minuten sliep hij.
Man man wat hebben wij het getroffen met dit kind.
Lang na gepraat op het balkon met een gezellig borreltje er bij. 1 woord "DANKBAAR"!!!!!!!
s'nachts werdt chris elke 2 uur even wakker, dan zaten er direct 2 bavianen recht overeind en ging 1 van ons een telletje naast hem en sliep hij weer, wat een droomkind.
S'morgens om half7 was hij echt wakker en keken wij elkaar aan of we in een droomwereld leefden..
Tot de volgende