eindelijk is het zo ver!

Morgens vroeg op weg naar schiphol, we waren 3 uur voor vertrek aanwezig maar moesten toch nog rennen om het vliegtuig te halen want als je tegenwoordig naar amerika wil wordt je gecheckt en dubbel gecheckt maar goed mooie rustige vlucht gehad naar atlanta. daar hadden we een tussenstop van 19 uur.dus hebben daar een hotelletje geboekt. savonds 1 van mijn lekkerste steaks gehad ooit bij de ruby tuesday. alleen snachts in het hotel niet veel geslapen Want er waarden daar geesten rond die hele rare geluiden produceerden, laten we het daar maar op houden. volgende morgen vroeg weer uit de veren voor de volgende vlucht verliep allemaal voorspoedig en we landen veilig in san pedro sula. nou is dit niet een stad waar je graag een paar dagen wilt bivakkeren, dus gelijk naar de autoveruurder om hem gelijk te smeren daar. maaarrr dat liep ff anders dan gepland. ten eerste waren we bij het verkeerde verhuurbedrijf en moesten we midden in de stad zijn nou ja foutje kan gebeuren, dus taxi geregeld en die kant op ,daar aangekomen stond er een dame die geen woord engels sprak dus met handen en voeten en met een telefoon in de hand waar een vrouwtje voor was die ook 1 of andere taal sprak maar die ik voor geen meter kon verstaan toch na 1,5 uur de zaak geregeld. moesten alleen nog met de creditkaart ff 2000 euro borg betalen, en laat hem nou daar juist de schoen wringen. onze creditcard had helemaal geen zin om 2000 euro te betalen en dat deed hij dus ook niet... en geen borg... geen auto. probleempje dus en bellen naar holland kon niet want we zitten met een klein tijdsverschilletje. het huilen stond ons nader dan het lachen zoals je begrijpt. noodnr van de bank gebeld en die zij dat ze het zou doorgeven en de volgende werkdag zo snel mogelijk de zaak op proberen te lossen. dat is voor ons midden in de nacht maar maakt niet uit dan blijven we wel wakker. dus weer taxi geregeld en hotel gezocht. van pure ellende maar midden in san pedro sula op straat gaan zitten als 2 zwervers met een flesje verdrietverdelger tussenin. De wekker gezet op 2 uur snacht om de bank te bellen en gelukkig konden zij het probleem oplossen. volgende morgen lekker ontbijtje gedaan en op naar de auto. nu was alles zo gepiept en konden we gaan rijden richting la ceiba. we hebben een mooie auto en de wegen zijn redelijk goed. je moet het een beetje zien als het weggetje naar de voetbalvelden waar volgens mij iedere urker vroeger wel eens met pa en ma overheen reed voor dat lekkere gevoelletje. op een gegeven moment moesten we van de grote weg af omdat we er bijna waren. dachten we... dit was een weg die leek op een kapotte achtbaan met stenen nog groter dan de ommelebommele. Daarbij opgeteld dat je moest vechten met koeien wie er van de weg gebruik mocht maken en een luxe auto lekker laag op de weg, dan weet je genoeg. nou eenmaal aangekomen leek het hotel niet echt op het hotel wat wij geboekt hadden, dus maar even vragen. een hele vriendelijke mevrouw vertelde ons dat ze la delphina niet eens kende dus wisten wij dat we ook nog niet eens in de buurt waren. dus google maps opgestart en zoeken. moesten dus die hele topweg weer terug en aan de andere kant van la ceiba zijn. nou uurtje later toch gevonden en aangekomen in een heel mooi hotelletje met zwembad en zo aan het strand. erg afgelegen maar daar waren we wel ff aan toe. supper vriendelijke eigenaar waar we savonds nog even gezellig mee hebben gezeten. een stel uit guatamala ontmoet en die gingen de volgende dag ook met de ferry naar roatan en die gozer was hier bekend, dus dat kwam mooi uit. afgesproken dat wij de volgende dag achter hun aan zouden rijden want zij wisten de weg en waar je de auto kan parkeren. volgende morgen weer vroeg wakker 6 uur. dag ervoor 5 uur, dus hopelijk morgen 5 over 6. jetlag of zoiets. eigenaar nog snel een ontbijtje voor ons gemaakt, heerlijke bruine bonendrap met nog wat, dus de helft in een servetje in mijn zak gestopt en heel veel thank you thank you gezegd. achter onze nieuwe vrienden aangereden en om half 10 zaten we op de boot dus dat was super! er stond een klein kouwetje dus de ferry bewoog een ietwat er werden allemaal zakjes uitgedeelt en wij dachten al waar zijn die voor.. nou daar zijn we achtergekomen, de ene na de andere vulde de zakjes met rice en beans en worst en andere etenswaren maar dit gooiden ze er niet met hun handen in maar met hun mond. een hele rare gewaarwording. maar wij als echte urkers hadden natuurlijk nergens geen last van. op roatan aangekomen taxi gepakt naar ons hotel, nou echt iets voor ons allemaal cabins in een prachtige tuin en een super lief vrouwtje die ons veel informatie heeft gegeven. en direct aan het strand dus helemaal perfect. heel veel mooie vogels en het jankt hier van de kolibries dus ik loop de hele tijd met het fototoestel in de aanslag. hebben lekker op het strand gelegen en een heerlijk half kippetje verorbert. we hebben ook een keukentje in onze cabin dus we dachten lekker goedkoop zelf ontbijten enz. dus even naar een supermarktje voor een paar boodschapjes. maar ja een urreker heeft een hekel aan kleine beetjes dus toen wij dat winkeltje uitkwamen waren we failliet! wat we hier nu aan boodschappen hebben liggen hadden we de hele vakantie van in het hilton kunnen ontbijten.. maar ja, op is te kort.!!! Adios en tot de volgende.